Τύπος στρατηγικής (εργαλείο, εκδήλωση, εκπαιδευτικό μάθημα κ.λπ.)

Σύνδεση όλων των μορφών Τέχνης και Δημιουργικότητας σε ένα παιδικό αντιρατσιστικό φεστιβάλ δρόμου

Πότε ξεκίνησε / τελείωσε;

Το Φεστιβάλ γίνεται από το 2001 σε σχολεία της Αττικής και της Περιφέρειας. Τα τελευταία χρόνια γινόταν στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας με την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και την υποστήριξη του Υπ.Παιδείας, της Ύπατης Αρμοστείας, της Unicef κ.α.

Όνομα του οργανισμού

Δίκτυο Τέχνης και Δράσης

Πόλη και χώρα

Ίλιον Αττική, Ελλάδα

1. Περιγράψτε σύντομα το έργο σας

Ξεκίνησε το 2001 στα πλαίσια της Ευέλικτης ζώνης σε Γυμνάσιο εργατικής περιοχής στο κέντρο της Αθήνας. Από τότε πήρε διάφορες μορφές και οργανώθηκε σε διάφορες κλίμακες, σε διάφορα σχολεία της πόλης αλλά και στην Περιφέρεια. Από το 2017 έχει πάρει την αιγίδα του δήμου Αθηναίων, ωστόσο η τελευταία φορά που διοργανώθηκε ηταν το 2018. Το 2019 δεν διοργανώθηκε καθώς συνέπεσε σε περίοδο εκλογών όπου απαγορευονται οι μεγάλες εκδηλώσεις. Το 2019 δεν διοργανώθηκε λόγω της πανδημίας. Σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να γίνεται στο κέντρο της Αθήνας.

2. Ποιος ήταν ο στόχος του έργου;

Το Φεστιβάλ, έχει τους παρακάτω στόχους:
Να δημιουργήσει ένα πλαίσιο το οποίο θα δώσει την ευκαιρία στην εκπαιδευτική κοινότητα (τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς), να βγουν “έξω” από τα όρια του σχολικού κτιρίου και να αλληλεπιδράσουν με την Κοινότητα.
Να αποκτήσουν ορατότητα όλες εκείνες οι καλές πρακτικές που συμβαίνουν σήμερα στο ελληνικό Δημόσιο Σχολείο, γύρω από το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατά των διακρίσεων. Να γεφυρώσει πολιτισμικές διαφορές και να φέρει κοντά όλους τους λαούς και τις κοινότητες που ζουν, εργάζονται και προσφέρουν σε αυτήν την χώρα.
Να συστήσει εκείνες τις ομάδες (οργανώσεις, συλλογικότητες, καλλιτεχνικές ομάδες, κ.α) που ήδη βρίσκονται κοντά στο ελληνικό σχολείο και αλληλεπιδρούν με τα μέλη του γύρω από το θέμα των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατά των διακρίσεων, ή προσφέρουν υπηρεσίες σε χώρους όπου υπάρχουν ευπαθείς ομάδες (πχ κεντρα φιλοξενίας προσφύγων).

3. Ποιος συμμετείχε στη διαδικασία σχεδιασμού;

curator Ελένη Καραγιάννη

4. Εάν μπορούσες να αλλάξεις κάτι, τι θα άλλαζες; 

Συχνά παρουσιάζεται μια δυσκολία από τους εκπαιδευτικούς να ανταποκριθούν στο κάλεσμα για συμμετοχή ή υποστήριξη. Πότε για ιδεολογικούς λόγους, πότε για τον φόβο του καινούριου, πότε από το φόβο μήπως προκαλέσουμε τις αντιδράσεις των ακροδεξιών, πότε για άρνηση συμμετοχής σε δράσεις εκτος ωραρίου και εκτός σχολικού πλαισίου. Αυτό δεν εχει σταθεί εμπόδιο ωστόσο καθώς πάντα υπάρχουν πρόθυμοι εκπαιδευτικοι. Σε γενικές γραμμές, το φεστιβάλ έχει την υποστήριξη όλων των εμπλεκόμενων φορέων (Δημος, Διευθύνσεις εκπαίδευσης Υπουργεία, οργανώσεις κ.α.)

5. Πώς επηρέασε το έργο στην κοινωνία των πολιτών;

Γιατί φέρνει την αντιρατσιστική κουλτούρα στο ελληνικο συντηρητικό σχολείο με ένα παιγνιώδη και αποδεκτό τρόπο και μέσα από μια διαφορετική αισθητική, χρησιμοποιώντας τις τέχνες ως την κοινή γλώσσα.

6.Πως η καινοτομία, η έμπνευση και η συμπερίληψη εφαρμόζονται στην πρακτική σας;

Το Φεστιβάλ είναι μια απλή ιδέα και στη δομή της μοιάζει αρκετά με όλα τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ. Ωστόσο αυτή τη φορά ζητάει από το κάπως συντηρητικό ελληνικό σχολείο, να φέρει μέσα από έναν ενεργό ρόλο, σε ορατότητα την ρητορική υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να εκπροσωπήσει τη φωνή των μειονοτήτων και να διεκδικήσει χώρο για την Ετερότητα. Όλα αυτά προβάλλοντας τις καλές πρακτικές που έχουν χρησιμοποιηθει ήδη στα σχολεία μέσα στην καθημερινή τους ρουτίνα. Το καλλιτεχνικό προϊόν παρουσιάζεται από τα παιδια, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς και έρχεται σε διάλογο με κοινότητες μεταναστών και προσφύγων που ζουν στην Ελλάδα αλλά και οργανώσεις που εργάζονται στα θέματα αυτά. Ως Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ είναι καινοτόμο γιατί αρνείται την κάπως "βίαιη, πολιτικοποιημένη και ριζοσπαστικοποιημένη δράση των γνωστών αντιρατσιστικών φεστιβάλ και μεταφέρει τη διαχείριση του μηνύματος, όχι σε πολιτικές και οργανωμένες ομάδες, αλλά στον μέσω πολίτη, εκπαιδευτικό, γονέα,μαθητή.

7.Πως χρηματοδοτήθηκε η βέλτιστη πρακτική σας; 

Τα περισσότερα φεστιβάλ είναι αυτοχρηματοδοτούμενα. Στα τελευταία 2 , μεγάλες οργανώσεις κάλυψαν αναγκες οπως αγορά αναλώσιμων, ηχητικού εξοπλισμού κ.α. Είχαμε μέχρι στιγμής την βοήθεια της Unchr, Unicef, Solidarity now, κ.α.

8. Πως διαχύθηκε/προωθήθηκε η βέλτιστη πρακτική σας;

Μέσω συνεντεύξεων, social media, σποτάκια που δημιουργήσαμε, ιστοσελίδες, μπλογκς, αφίσες, κ.α.