Τύπος στρατηγικής (εργαλείο, εκδήλωση, εκπαιδευτικό μάθημα κ.λπ.)

Παραστατική / Εικαστική 

Πότε ξεκίνησε / τελείωσε;

Η πρεμιέρα του "404 Permission Not Found" πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 31 Ιουλίου 2020 στο ανοιχτό Θέατρο Κολωνού . Έχει διάρκεια 55' και αποσπάσματα του μπορούν να αποτελέσουν αυτούσιες επαναλαμβανόμενες performances όπως για παράδειγμα η συγκομοιδή των μήλων ή και το άπλωμα των σερβιετών. 

Όνομα του οργανισμού

#open_air_athens

Πόλη και χώρα

Αθήνα,Ελλάδα

1. Περιγράψτε σύντομα το έργο σας

To χοροθέατρο 404 Permission Not Found του οποίου η πρεμιέρα έγινε στις 31 Ιουλίου 2020 στο ανοιχτό Θέατρο Κολωνού και πραγματεύεται ένα διαχρονικό ζήτημα που αφορά δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος της παγκόσμιας κοινότητας. Αυτό δεν είναι άλλο από την βία που αφορά το φύλο, την φυλή και το χρώμα. Εστιάζοντας στις ανισότητες, την πατριαρχία, τον σεξισμό, την κακοποίηση καθώς και τις γυναικοκτονίες παρατηρούμε πως όλα αυτά ενώ πρωτοπαρουσιάστηκαν στην αρχαιότητα, υπάρχουν πολύ έντονα ακόμη και εν έτει 2021. Σήμερα, τέτοια περιστατικά καταγράφονται ηλεκτρονικά και μεταδίδονται αστραπιαία μέσω των ΜΜΕ. Ωστόσο, τα ίδια μέσα επικοινωνίας όπως και η πολιτική, η νομοθεσία, η θρησκεία, η εκπαίδευση καθώς και η κοινωνία, έχουν παίξει καταλυτικό παράγοντα στη διαιώνιση τέτοιων φαινομένων αφού συχνά παρουσιάζουν το θύμα ως θύτη.

Πρόκειται για ένα έργο devised με επιρροές in-yer-face theatre , το οποίο δημιουργήθηκε από τις εμπειρίες των ίδιων των συντελεστών αλλά και ιστορίες από γυναίκες σε κάθε γωνιά του πλανήτη όπως αυτή της Γουόρις Ντίρι.

Γεγονότα όπως η πανδημία των βιασμένων γυναικών της Νότιας Αφρικής, το βιτριόλι που υφίστανται οι γυναίκες στο Πακιστάν σε κάθε άρνηση τους σε ανεπιθύμητους γάμους, ο λιθοβολισμός, η κλειτοριδεκτομή, η ενδοοικογενειακή βία η οποία εν μέσω covid19 αύξησε τα κρούσματα των θυμάτων, αλλά και η στάση του κράτους απέναντι στο βιασμό του τρίχρονου κοριτσιού στους καταυλισμούς της Λέσβου, αποτελούν γεγονότα που μας υπενθυμίζουν συνεχώς πως δεν πρέπει να παύουμε να μαχόμαστε για το αυτονόητο, την ισότητα και την ελευθερία.

Είχε διάρκεια 55' και αποσπάσματα του μπορούν να αποτελέσουν αυτούσιες επαναλαμβανόμενες performances.Θεωρούμε ακράδαντα πως ένα τέτοιο έργο "ακούγεται" περισσότερο με την επανάληψη του και θέασή του από διαφορετικό κοινό κάθε φορά.

2. Ποιος ήταν ο στόχος του έργου;

Το “404 permission Not Found”είναι μια χοροθεατρική παράσταση με κοινωνικό θέμα και σκληρό περιεχόμενο. Αναφερόμαστε στον σεξισμό και τη βία που υφίσταται ακόμη και στις ημέρες μας μια γυναίκα σε πολλά κράτη παγκοσμίως.
Συγκεκριμένα στη χώρα μας η πατριαρχία υφίσταται τόσο έντονα σε σημείο γυναίκα να στρέφεται εναντίον γυναίκας, να κακολογεί αλλά και να προσπέφτει σε βίαιες ή και δολοφονικές ενέργειες.
Ισχυρότατο κίνητρό μου στάθηκε το γεγονός του βιασμού και της δολοφονίας της νεαρής Ελένης Τοπαλούδη αλλά και εκατομμύρια άλλα θύματα γνωστά και άγνωστα. Η κοινωνία μας έχει φθάσει σε σημείο όχι μόνο να μην εξαγριώνεται σε τέτοιου είδους περιστατικά, αλλά και να έχει το θράσος να μετατρέπει τον θύτη σε θύμα. Αν και βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, δυστυχώς ακόμη δεν έχει υπάρξει ισότητα των δύο φύλων και αυτό το εντοπίζουμε στο οικογενειακό, φιλικό, ερωτικό αλλά και επαγγελματικό τομέα. Πώς ένας άνδρας αντιμετωπίζει μια γυναίκα πιλότο ; Γιατί είναι ταμπού η λέξη « σερβιέτα» ; γιατί υπάρχει τρόμος σε μια ενδεχόμενη εκλογή γυναίκας πρωθυπουργού ; Η παράσταση θέτει συνέχεια ερωτήματα στον ακροατή.
To σημελιο αναφοράς στην έρευνά μας αποτέλεσαν οι πραγματικές ιστορίες από άτομα που έχουν βιώσει περιστατικά διακρίσεων.

Η εξέλιξη αυτού του έργου θα μπορούσε να είναι το να φωτογραφίσουμε τα πρόσωπά των θυμάτων και να τα προβάλουμε σε έναν χώρο που μοιάζει με έκθεση φωτογραφίας. Εκεί θα μπορούσε να εκτειλιστεί και το δρώμενο μας. Εστιάζοντας στις αλλαγές των χρωμάτων και όχι σε συγκεκριμένες φυλές ή φύλα. Εμπνευσμένη από το παραμύθι, Ο "ΕΛΜΕΡ" όπου ένας πολύχρωμος ελέφαντας αισθάνεται μειονεκτικά για το χρώμα του και βάφεται ώστε να γίνει γκρίζος όπως οι υπόλοιποι ελέφαντες, θα παίζαμε με την ψυχολογία του θύτη αλλά και του θύματος.

H μόνη διαφορά της Αμερικής του 1960 με του σήμερα, είναι ότι φιλμάρεται. Η Αμερική τώρα καίγεται γιατί τα επεισόδια μέσω της τεχνολογίας κάνουν τον γύρο του κόσμου. Χάρη στη τεχνολογία έχουμε αποδείξεις, λεπτομέρειες και ντοκουμέντα που μας κάνουν δίχως άλλο να μαχόμαστε για αυτό που θα έπρεπε να είναι δεδομένο αλλά δεν είναι, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Θεωρούμε ακράδαντα πως ένα τέτοιο έργο "ακούγεται" περισσότερο με την επανάληψη του και θέασή του από διαφορετικό κοινό κάθε φορά.

3. Ποιος συμμετείχε στη διαδικασία σχεδιασμού;

Χορογραφία/Σκηνοθεσία : Kωνσταντίνα Ντιναπόγια .
Βοηθός σκηνοθέτη : Luis Mestre, Kαραναστάσης Νικόλας .
Δραματουργία : Κωνσταντίνα Ντιναπόγια, Luis Mestre
Performers : Άννα Γκιώργκη, Κατερίνα Καϊμά, Ζωή Μπογέα, Μαρί-Σουζάν Μουζέλα
Μουσικοί : The mind of Athens, Μαρί-Σουζάν Μουζέλα.
Eικαστικός : Mάρκος Παπουτσάκης

4. Εάν μπορούσες να αλλάξεις κάτι, τι θα άλλαζες; 

Κατά τη διάρκεια της έρευνάς μας, εκπλαγήκαμε με τη σύνδεση και τη σύμπνοια της όλης ομάδας. Ενώ ο καθένας μας είναι τόσο ξεχωριστός όλοι μοχθούσαμε για ένα κοινό στόχο με ίδια κατεύθυνση και αισθητική. Μοναδικό εμπόδιό μας στάθηκε η έλλειψη χρόνου μιας και η όλη διαδικασία συνέβη μέσα σε ένα μήνα για την παρουσίασή της. Η οργάνωση όμως της χορογράφου ήταν τέτοια που παρά τις απαιτήσεις προγραμμάτισε κάθε συντελεστή σαν ένα γρανάζι ρολογιού, όπου όλα συμβάλουν στη καλή λειτουργία του.
Αποκομίσαμε μεγάλη γνώση και εμπειρία μέσω της έρευνας μας και συνειδητοποιήσαμε πως όλοι μας έχουμε υπάρξει θύτες και θύματα μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον που αναπαράγεται δυστυχώς ανά τους αιώνες. Ακόμη διαμορφόσαμε μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη για τα γεγονότα γύρω μας αλλά και μια δύναμη που πηγάζει από το γεγονός ότι δεν είμαστε μόνοι, υπάρχει αλληλεγγύη γύρω μας απλά έχει αποτέλεσμα όταν γίνεται με μεθοδικότητα και χωρίς να καταπατά άλλες ελευθερίες.

5. Πώς επηρέασε το έργο στην κοινωνία των πολιτών;

Αποσκοπεί με διαπολιτισμική προσέγγιση να στηρίξει τα ασυνόδευτα παιδιά που αποτελούν την πιο ευάλωτη ομάδα των προσφύγων και μεταναστών καθώς και τις γυναίκες που βιώνουν είτε ενδοοικογενειακή βία, είτε βρίσκονται σε κακοποιητικές σχέσεις. Επιπλέον, στηρίζουμε την lgbtqia+ κοινότητες και στεκόμαστε δίπλα τους σε κάθε μορφή ομοφοβίας.

6.Πως η καινοτομία, η έμπνευση και η συμπερίληψη εφαρμόζονται στην πρακτική σας;

Η επανάληψη μιας χειρονακτικής εργασίας που έχει μεγάλη διάρκεια μέσα σε ένα έγο 55 λεπτών, όπως η συγκομοιδή των μήλων από γυναίκες καθώς και οι σχέσεις που βλέπουμε να αναπτύσσονται μεταξύ τους, εκφράζουν το δικό τους ηχηρό μήνυμα σε μορφές πατριαρχίας και ρατσισμού. Πώς αισθάνεται το κοινό όταν μια γυναίκα και συγκεκριμένα αλλοδαπή αναλαμβάνει πολιτικά καθήκοντα;

Το έργο μας συμπεριέλαβε performers και των δύο φύλων αλλά και διαφορετικής καταγωγής από χώρες όπως η Νιγηρία και η Αλβανία.

 Υπάρχουν πολλά καινοτόμα σημεία τα οποία ο θεατής δεν έχει συνηθίσει να βλέπει πάνω στη σκηνή. Μια κίνηση που προσπαθεί αν περιγράψει την πιο  ακραία βιαιοπραγία όπως ο βιασμός αλλά και εικόνες όπως το άπλωμα των σερβιετών επί σκηνής, αποτελούν αποκρουστικές εικόνες για το κοινό. Η εστίαση σε αυτόν τον ακραίο ρεαλισμό και η προβολή του σε ένα τόσο ποικίλο κοινό, είναι αυτή που θα ταρακουνήσει και θα φέρει την σταδιακή αλλαγή.

Μέσω της κίνησης, της φωνής και των μουσικών οργάνων δημιουργούμε μια ατμόσφαιρα κατά την οποία ο θεατής άλλοτε ταυτίζεται, άλλοτε αποστασιοποιείται και άλλοτε επεξεργάζεται την πληροφορία που προσλαμβάνει. 

7.Πως χρηματοδοτήθηκε η βέλτιστη πρακτική σας; 

Η βέλτιστη πρακτική μας δεν χρηματοδοτήθηκε. Υπήρξε μόνο ένα συμβολικό ποσό από τα έσοδα της παράστασης τα οποία αξιοποιήθηκαν για τα έξοδα της σκηνογραφίας, της ενδυματολογίας,της λήψης φωτογραφιών και βίντεο και ελάχιστα για τους συντελεστές της παράστασης. Παρ' όλα αυτά αν είχε την ευκαιρία να χρηματοδοτηθεί το έργο αυτό, θα χρειαζόταν το ποσό των 2.500 ευρώ ώστε να καλυφθούν τα βασικά έξοδα και οι πληρωμές των συντελεστών της.

8. Πως διαχύθηκε/προωθήθηκε η βέλτιστη πρακτική σας;

Αρχικά η προσωπική μας επικοινωνία στο φιλικό μας περιβάλλον για το έργο, ο έρανος μαςμέσω της σύστασης τριων μικρων συναυλιών για την οικονομική ενίσχυση αλλά και η διαδικτυακή προώθησή μας μέσω των "Rise Tv", "OΠΑΝΔΑ", "The best", "To μωβ" , "4P Productions", "Empneusi 107 FM" και βοήθησε το έργο μας να διαδοθεί